Tuesday, October 23, 2012

¡Primer día!

Poco a poco nos vamos familiarizando con el lugar. ¡La habitación ya es nuestra! La ropa ya esta colgada y todos los demás objetos desperdigados por ella. Ha sido una noche dura, muy dura. Los mosquitos han conseguido acabar con nuestra paciencia. Guille, zapatilla en mano y yo intentando visualizarlos hemos conseguido matar unos seis o siete. ¡Así que hoy rápidamente hemos ido a comprar matamosquitos!
Los niños se van acercando a nosotros. Es curioso, mientras cenamos, los mas pequeños de repente pasan cerca nuestro y me vienen abrazar. Sus abrazos son sinceros  y de lo más fuertes. Contemplándolos, ayer, me puse algo triste. Pensar lo que han llegado a pasar o sufrir o lo poco que tienen y están ahí, como una familia, hablando y riendo, pero es una familia grande con 35 hermanos y hermanas, con sus peleas y sus alegrías. Realmente Kalipay esta haciendo una gran labor que no se puede acabar.... no se ha de acabar... porque sino ¿qué pasara con ellos?

1 comment:

  1. Hola a tots 2!magrada moltissim el blog i les entrades que penjeu...en aquesta ultima mhe emocionat!deu ser molt fort veure aquests nens que sho han passat molt malament,sent tan agraïts...segueix amb noticies noves!un peto

    ReplyDelete